Καλή και ευλογημένη χρονιά αγαπημένοι μου! Είπα να ξεκινήσω την χρονιά με κάτι διαφορετικό, με ένα ταξίδι. Για να πάει γούρι βρε παιδί μου! 😉 Όσοι με παρακολουθείτε στα κοινωνικά δίκτυα θα είδατε το πρόσφατο ταξίδι μου στην Ορεινή Αρκαδία και πιο συγκεκριμένα στην Στεμνίτσα. Θα σας τα πω όλα σήμερα λοιπόν. Όχι μόνο εγώ, και οι φωτογραφίες 🙂
Πήγα με 2 πολύ αγαπημένες φίλες, την Πέπη και την Χρυσαυγή. Αναζητούσαμε και οι τρεις ένα τριήμερο σε ένα όμορφο και ήσυχο μέρος για να ξεκουραστούμε, να χαλαρώσουμε και να ξεφύγουμε από την πίεση της καθημερινότητας. Και αποφασίσαμε να πάμε στην όμορφη Στεμνίτσα, όπου φαντάζομαι, λόγω της μικρής απόστασης από την Αθήνα, θα έχετε πάει οι περισσότεροι. Γι αυτό θα ήθελα και την άποψή σας σε κάποια από τα θέματα που θα θίξω πιο κάτω.
Το τοπίο χειμωνιάτικο μεν, αλλά πανέμορφο. Το βουνό έχει άλλη χάρη και νομίζω πως είναι όμορφο χειμώνα-καλοκαίρι. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πόσο γεμάτο ήταν το χωριό από ορτανσίες! Ορτανσίες μεγάλες και γεμάτες , μαραμένα βέβαια λόγω εποχής, λουλούδια. Φαντάζομαι το θέαμα αρχές καλοκαιριού που θα είναι όλοι οι κήποι ολάνθιστοι. Μοναδικό! Ο καιρός ήταν ιδανικός. Είχε κρύο και λίγη βροχή, καθόλου χιόνι και ήλιο την πρώτη και τελευταία ημέρα. Ότι πρέπει 😉
Στον πηγαιμό κάναμε μια στάση στην εξίσου όμορφη Δημητσάνα, για καφέ. Παρόλο που έχω πάει πολλές φορές, είχα χρόνια να επισκεφτώ το μέρος. Την βρήκα πολύ πιο αναπτυγμένη, με πολλά περισσότερα μαγαζιά. Πολλά παντοπωλεία, πολλά περισσότερα εστιατόρια και ταβέρνες, και πολύ περισσότερη κίνηση στον δρόμο. Με μια γρήγορη, ομολογουμένως, ματιά διαπίστωσα αυτό που με καίει κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα μέρος της Ελλάδας. Στις ταμπέλες των καφέ και των ταβερνών αυτά που έβλεπα να διαφημίζονται δεν είχαν καμία σχέση με τις παραδοσιακές συνταγές του τόπου. Γιατί banoffee και lemon pie όταν η περιοχή έχει τόσα νόστιμα τοπικά γλυκά? Πως θα μάθει ο επισκέπτης την γαστρονομική σου παράδοση, εάν εσύ ο ίδιος δεν την αγαπήσεις και δεν την αναδείξεις πρώτος από όλους? Όσο και αν κάποιοι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, η γαστρονομία είναι μέρος της ιστορίας κάθε τόπου και οφείλουμε να την αναδεικνύουμε και να την σεβόμαστε. Δεν θα αναφερθώ στην ποιότητα των προσφερόμενων, καθότι δεν έκανα σοβαρή έρευνα και μπορεί να αδικήσω κάποιους. Το θέμα πάντως σηκώνει μεγάλη συζήτηση και είναι κάτι που προσωπικά με πονάει.
Κατευθυνθήκαμε προς την Στεμνίτσα και προς το ξενοδοχείο μας. Η Στεμνίτσα μου φάνηκε λίγο πιο έρημη από την τελευταία φορά που την επισκέφτηκα, αλλά το ίδιο όμορφη. Λίγα μαγαζιά για φαγητό, αλλά και τα εμπορικά (παντοπωλεία, κλπ.) πολύ λίγα. Επισκεφτήκαμε δύο φορές το παραδοσιακό καφενείο «η Γερουσία» στην πλατεία της Στεμνίτσας, στο οποίο φάγαμε μια πεντανόστιμη τυρόπιτα και ένα παραδοσιακό γλυκό της περιοχής, που αν και το είχα διαβάσει σε βιβλία με παλιές συνταγές, δεν το είχα συναντήσει πουθενά. Πρόκειται για τις Ροβιόλες (ή ραβιόλες) ένα πολύ νόστιμο, σιροπιαστό γλυκό με χειροποίητο φύλλο γεμιστό με καρύδια, κολοκύθα και μπαχαρικά. Επιτέλους είχαμε βρει κάτι παραδοσιακό σε μαγαζί της περιοχής.
Αποφασίσαμε να μείνουμε στο ξενοδοχείο Trikolonion Country Hotel, στο κέντρο της Στεμνίτσας, μια πολύ συνετή απόφαση, μιας και βρίσκεται σε σημείο τέτοιο που σου επιτρέπει να γυρίσεις όλο το χωριό με τα πόδια και να το χορτάσεις. Επιπλέον, εντυπωσιαστήκαμε από την φιλοξενία, την ευγένεια του προσωπικού και την ζεστή ατμόσφαιρα.
Το ευχάριστο είναι πως συμπέσαμε με την απόφαση της διεύθυνσης του ξενοδοχείου να αλλάξει το μενού του εστιατορίου δίνοντας έμφαση στην τοπική, παραδοσιακή κουζίνα. Και, όπως πολύ καλά καταλάβατε, θέλαμε πολύ να το δοκιμάσουμε. Φάγαμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου δύο βράδια. Μοιραστήκαμε την εμπειρία μας στα κοινωνικά δίκτυα (θα βρείτε όλες τις αναρτήσεις μας και τα stories με το #3foodbloggersexploringgreece) και σας έχω και εδώ κάποιες φωτογραφίες ώστε να πάρετε μια ιδέα.
Το μενού της πρώτης μέρας περιλάμβανε τραχανά, φρυγανισμένα ψωμάκια με παραδοσιακό καγιανά και καπνιστό χοιρινό, άγρια χόρτα του βουνού, λαγοτό (χοιρινό με σάλτας σκορδαλιάς από καρύδι) με χωριάτικες τηγανιτές πατάτες, δίπλες και χαλβά σιμιγδαλένιο. Την δεύτερη μέρα απολαύσαμε σούπα λαχανικών βελουτέ, χορτόπιτα χωριάτικη με τραχανά και φέτα, μυρωδάτα χόρτα τσιγαριστά, γίγαντες με χωριάτικο λουκάνικο και παραδοσιακό γαλακτομπούρεκο. Ήταν όλα πολύ νόστιμα. Το ίδιο νόστιμα ήταν και όσα βρήκαμε να μας περιμένουν στο μπουφέ του πρωινού. Παραδοσιακοί λουκουμάδες, πίτες, ρυζόγαλο, μωσαϊκό, ομελέτες, μηλόπιτα, κλπ, όλα χειροποίητα.
Για όσους δεν έχετε επισκεφτεί ακόμα την περιοχή, να ξέρετε πως θα έχετε πάρα πολλές επιλογές. Πέρα από τις ατελείωτες βόλτες στο λιθόστρωτα καλντερίμια των παραδοσιακών αυτών οικισμών, αλλά και στα γύρω χωριά, μπορείτε να επισκεφτείτε τα Λαογραφικά Μουσεία της Στεμνίτσας και της Δημητσάνας, το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης Δημητσάνας, που βρίσκεται στον δρόμο που ενώνει τα δύο χωριά, την αρχαία Γόρτυνα, αλλά και τις ιερές μονές Αιμυαλών, Προδρόμου και Φιλοσόφου που κρέμονται στο φαράγγι του Λούσιου.
Τα σημάδια της ιστορίας είναι παντού έντονα σε αυτόν τον τόπο. Kαι οι δύο οικισμοί ήταν εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Η περιοχή γέννησε σπουδαίους Έλληνες του πνεύματος χάριν των Σχολών που λειτουργούσαν εκεί, αλλά και σπουδαίους τεχνίτες, ξακουστούς σε όλη την Ελλάδα, αλλά και πέρα από τα σύνορα.
Εάν είστε ανήσυχο πνεύμα 😉 μπορείτε να κάνετε πεζοπορία, ιππασία και ράφτινγκ (εάν ο καιρός το επιτρέπει), αλλά και σκι στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου. Και μετά σάουνα και τζακούζι στο spa του Τρικολώνιον για να χαλαρώσετε 🙂
Στην Κάψια, ένα χωριό που θα συναντήσετε πριν την Δημητσάνα εάν έρχεστε από Αθήνα, θα βρείτε το σπήλαιο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Δεν το έχω επισκεφτεί ακόμα, αλλά θα το κάνω σίγουρα την επόμενη φορά.
Όμορφο και πετρόχτιστο χωριό είναι και η Καρύταινα με το φράγκικο κάστρο της να δεσπόζει στην κορυφή του λόφου. Άλλο όμορφο και ιστορικό χωριό είναι τα Λαγκάδια, με μοναδική θέα στο φαράγγι.
Όσον αφορά τα τοπικά προϊόντα, θα βρείτε σε αφθονία χειροποίητα ζυμαρικά (χυλοπίτες, λαζάνια, τραχανά, κριθαράκι, κλπ.), γλυκά του κουταλιού, μέλι Βανίλια (αν και τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει παραγωγή) αλλά και άλλα ντόπια μέλια από τα δάση της περιοχής. Ξεχώρισα το παντοπωλείο «Αρκαδικό» στην Στεμνίτσα, ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο Τρικολώνιον, στο οποίο θα βρείτε και τα καρυδάτα ή καρυδοκουραμπιέδες, ένα θεϊκό τοπικό γλύκισμα με καρύδια, σαν τραγανό αμυγδαλωτό με ζάχαρη άχνη. Μην αμελήσετε να το δοκιμάσετε. Στο Αρκαδικό θα βρείτε και άλλα σπιτικά γλυκά, αλλά και χειροποίητα ζυμαρικά, γλυκά του κουταλιού και μέλι. Μεγάλη ποικιλία σε τοπικά προϊόντα και σε μέλι βρήκαμε και στο παντοπωλείο «Εν Στεμνίτσα», απέναντι από την Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας.
Επίσης, στην Στεμνίτσα θα βρείτε πολλά εργαστήρια κοσμημάτων και αργυροχρυσοχοΐας, καθότι εκεί λειτουργεί και η περίφημη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας που διατηρεί παράδοση αιώνων.
Αυτή ήταν η μικρή, αλλά όμορφη, απόδρασή μας σε ένα μέρος που αγαπώ πολύ. Θεωρώ πως είναι από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας και πιστεύω πως έχει την δυναμική για μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη.
Προτείνω στους επαγγελματίες του τουρισμού, και ιδίως της εστίασης, να δουν λίγο πιο προσεκτικά αυτά που προσφέρουν στους επισκέπτες. Έχετε το πλεονέκτημα να προσφέρεται κάτι που είναι αναγκαίο: την τροφή. Ο επισκέπτης σίγουρα θα θέλει να φάει κάτι. Όμως, η γεύση είναι μνήμη. Μαζί με τις αναμνήσεις από τα τοπία, τα μουσεία και τα ράφτινγκ καταγράφονται και οι αναμνήσεις από το φαγητό, και μάλιστα πολύ βαθιά στην μνήμη μας. Αυτές θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην απόφαση να επισκεφτούμε ξανά έναν τόπο ή ένα μαγαζί, αλλά και να το προτείνουμε στους φίλους μας.
Καλή χρονιά και πάλι!
8 Comments
xanthibax
9 Ιανουαρίου, 2019 at 7:37 μμΤι ωραίο ταξίδι, σε ευχαριστούμε. Θα αποθηκεύσω τις πληροφορίες και αν τα καταφέρω θα πάμε. Μου έκανε εντύπωση που υπάρχει ξενοδοχείο με αξιοπρεπές πρωινό αλλά και φαγητό. Δυστυχώς έχω άσχημε εμπειρίες σχετικά με την εστίαση στην επαρχία σε εστιατόρια και ξενοδοχεία. Καλή Χρονιά.
The Healthy Cook
9 Ιανουαρίου, 2019 at 9:21 μμΔυστυχώς έχουμε όλοι τέτοιες εμπειρίες Ξανθή μου… Ελπίζω σε καλύτερες μέρες ? σε φιλώ!
Eleni
9 Ιανουαρίου, 2019 at 9:12 μμΔύο σχόλια έχω να κάνω για το υπέροχο ταξίδι σας, Εύη. Καταρχήν, μου τρέχουν τα σάλια με το μενού του Τρικολώνιον! Υπέροχες ιδέες, ταιριαστές με τις παραδόσεις της περιοχής. Κάτι που μάλλον δεν ενδιαφέρει όλους τους επιχειρηματίες της εστίασης και αυτό είναι το δεύτερο σχόλιό μου. Banoffee στη Δημητσάνα;;; Σε ένα γραφικό Ελληνικό χωριό και μάλιστα την περίοδο πριν τις γιορτές; Κρίμα…
Αν βρεθώ στην περιοχή, θα ακολουθήσω τις προτάσεις σου.
Καλή και δημιουργική χρονιά να έχουμε!
The Healthy Cook
9 Ιανουαρίου, 2019 at 9:25 μμΚαλησπέρα Ελένη!
Δυστυχώς αυτά ακριβώς συνάντησα. Πρέπει κι εμείς σαν επισκέπτες να αναδεικνύουμε το πρόβλημα μήπως και κατι βελτιωθεί.
Καλή χρονιά και σε σένα. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο ?
peps@pepiskitchen
10 Ιανουαρίου, 2019 at 8:26 πμΕεεεπεράσαμε όμορφαααα, όμορφαααα, όμορφαααα…!!!!!
The Healthy Cook
10 Ιανουαρίου, 2019 at 4:32 μμ???❤️
Elena
10 Ιανουαρίου, 2019 at 7:40 μμμα πόσο ζήλεψα την εξόρμησή σας ρε κορίτσια ! Πολύ όμορφα τα μέρη αυτά και πολύ χρήσιμα τα τιπς σας! Όσο για τα banoffee και τα λοιπά γλυκά τι να πω… τόσο σουφλέ σοκολάτας δεν τρώνε ούτε στην Γαλλία!ΕΛΕΟΣ! <3<3<3
The Healthy Cook
10 Ιανουαρίου, 2019 at 8:54 μμΧαίρομαι που τα βρήκες χρήσιμα Ελενάκι! ?
Ευχαριστώ!